Εορτή 17ης Νοέμβρη

Παρά τις δυσκολίες που δημιουργεί η πανδημία, το σχολείο μας γιόρτασε και φέτος την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβριο του 1973, μια πολύ σημαντική ημέρα μνήμης και αναστοχασμού.
Σε κάθε τμήμα οργανώθηκε διάλογος με βάση φύλλο συζήτησης, ώστε να κατανοήσουν οι μαθητές έννοιες όπως πραξικόπημα, δικτατορία, προπαγάνδα, τη βία που ασκείται από τα συγκεντρωτικά καθεστώτα και να θυμηθούν βασικά γεγονότα της περιόδου.
Παράλληλα, στο αμφιθέατρο του σχολείου στήθηκε μικρή έκθεση με φωτογραφικό υλικό των γεγονότων του Πολυτεχνείου, ενώ εκτέθηκαν και 10 αφίσες που φιλοτέχνησαν μαθητές του τμήματος Γραφικών Τεχνών της Γ΄ τάξης, με θέμα «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία: ένα επίκαιρο σύνθημα 48 χρόνια μετά». Ταυτόχρονα προβάλλονταν και βίντεο με την περιγραφή των γεγονότων της εξέγερσης. Μετά τη συζήτηση στις τάξεις οι μαθητές ανά ομάδες επισκέφθηκαν το αμφιθέατρο, περιηγήθηκαν στην έκθεση, παρακολούθησαν το βίντεο και ανέδειξαν με ψηφοφορία την αφίσα που τους άρεσε περισσότερο. Οι μαθητές/τριες που δημιούργησαν τις δύο καλύτερες αφίσες κέρδισαν ένα όμορφο και χρήσιμο δώρο.
Επιπλέον, αντιπροσωπεία από 9 μαθητές της Β΄ και Γ΄ τάξης, συνοδευόμενοι από δύο καθηγητές του σχολείου, επισκέφθηκαν το Πολυτεχνείο και κατέθεσαν λίγα λουλούδια στον χώρο. Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι τα παιδιά ευχαριστήθηκαν πολύ την επίσκεψη αυτή, αφού εντυπωσιάστηκαν από το κτήριο, το μέγεθος και την ενέργεια του χώρου…
Μανόλης Αναγνωστάκης
Φοβάμαι

Φοβάμαι
τους ανθρώπους που εφτά χρόνια
έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι
και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–
βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας
«Δώστε τη χούντα στο λαό».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που με καταλερωμένη τη φωλιά
πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που σου ‘κλειναν την πόρτα
μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια
και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο
να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που γέμιζαν τις ταβέρνες
και τα ‘σπαζαν στα μπουζούκια
κάθε βράδυ
και τώρα τα ξανασπάζουν
όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη
και έχουν και «απόψεις».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν
και τώρα σε λοιδορούν
γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.
Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.

Το ποίημα «Φοβάμαι» γράφτηκε τον Νοέμβρη του 1983 και δημοσιεύτηκε στην εφημ. Αυγή.

Από την ανθολογία του Ηλία Γκρη «Το μελάνι φωνάζει – Η 17η Νοεμβρίου 1973 στη λογοτεχνία» των εκδόσεων Μεταίχμιο.

Αφιερώνουμε το παραπάνω ποίημα σε όλους, μικρότερους και μεγαλύτερους, που επιμένουν να σκέφτονται ελεύθερα και να υπερασπίζονται την αξία της ανθρώπινης ζωής, ακόμα και στις πιο δύσκολες εξωτερικές συνθήκες.

Καθηγητές που συνεργάστηκαν για την υλοποίηση της γιορτής:
Κονταξάκη Πελαγία, Σαριδάκη Βάσω, Χρύσανθου Αρετή, Χωριατέλλης Ιωάννης, Δεματάς Γιώργος, Κελεσίδου Έλενα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *