AM2052
Όταν ξεκίνησε η ελληνική επανάσταση, είχε σχηματίσει δικό της εκστρατευτικό σώμα από Σπετσιώτες, τους οποίους αποκαλούσε «γενναία μου παλικάρια». Είχε αναλάβει να αρματώνει, να συντηρεί και να πληρώνει τον στρατό αυτό μόνη της όπως έκανε και με τα πλοία της και τα πληρώματά τους, κάτι που συνεχίστηκε επί σειρά ετών και την έκανε να ξοδέψει πολλά χρήματα για να καταφέρει να περικυκλώσει τα τουρκικά οχυρά, το Ναύπλιο και την Τρίπολη. Έτσι τα δύο πρώτα χρόνια της επανάστασης είχε ξοδέψει όλη της την περιουσία.
5 Απρ 2021, 4:17 μ.μ.
ΑΜ2044
Μαντώ Μαυρογένους (1796-1840)
Γεννήθηκε στην Τεργέστη, όπου ήταν εγκατεστημένος ο πατέρας της Νικόλαος Μαυρογένους, μεγαλέμπορος, μέλος της Φιλικής Εταιρίας, στην οποία μυήθηκε και η Μαντώ το 1820.
Εκτός από ψυχικό σθένος και μεγάλη περιουσία, διαθέτει και πλούσια δυτική παιδεία, που περιλαμβάνει άριστη γνώση της Γαλλικής και Ιταλικής, καθώς και της Τουρκικής, προσόν που της επιτρέπει να δραστηριοποιηθεί σε μια μεγάλη προσπάθεια επηρεασμού της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης.
Οι επιστολές της προς τις Παριζιάνες και τις Αγγλίδες εντυπωσιάζουν, συγκινούν και συζητιούνται τόσο στο Παρίσι όσο και στο Λονδίνο.
Το 1820 ήρθε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην Τήνο και τη Μύκονο,
πατρίδα της μητέρας της.
Διέθεσε όλη την πατρική περιουσία στον απελευθερωτικό αγώνα,
ενώ έλαβε και η ίδια μέρος σε πολλές επιχειρήσεις.
Στη Μύκονο εξόπλισε με δικά της χρήματα δύο πλοία,
με τα οποία καταδίωξε η ίδια τους πειρατές που
σάρωναν εκείνη την εποχή τη θαλάσσια περιοχή της Μυκόνου.
Αργότερα δημιούργησε στόλο από έξι πλοία και συγκρότησε σώμα πεζικού, που αποτελούνταν από 16 λόχους των πενήντα ανδρών και πήρε μέρος στην επιχείρηση της Καρύστου καθώς και στις μάχες του Πηλίου, της Φθιώτιδας και της Λειβαδιάς. Επέστρεψε κατόπιν στη Μύκονο και ασχολήθηκε με τη τροφοδοσία του ναυτικού αγώνα και τη συγγραφή των απομνημονευμάτων της.
Με τη λήξη της επανάστασης εγκαταστάθηκε στο Ναύπλιο και τιμήθηκε,
με διάταγμα του Καποδίστρια, για τις υπηρεσίες της με μια μικρή σύνταξη και το βαθμό της αντιστράτηγου.
Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια αναγκάστηκε, ύστερα από τον άτυχο έρωτα της με το Δημήτριο Υψηλάντη και την έντονη πολεμική του Κωλέττη, να επιστρέψει στη Μύκονο.
Φτωχή, έχοντας δωρίσει την τεράστια περιουσία της στον αγώνα,
κατέφυγε στους συγγενείς της στην Πάρο.
Εκεί πέθανε από τυφοειδή πυρετό.
Ως γυναίκα η Μαντώ ήταν το αντίθετο της Μπουμπουλίνας, νεαρή, λεπτή και λυγερόκορμη, με εύθραυστη ομορφιά.
Γυναίκα μεσόκοπη, όταν άρχισε ο αγώνας, τραχιά, με χοντρά χαρακτηριστικά κι αρρενωπά φερσίματα η Μπουμπουλίνα.
Κοινό σημείο τους η φλογερή πίστη τους στο ιδανικό της ελευθερίας, που τις μεταμόρφωσε σε ατρόμητες μαχήτριες για την ανεξαρτησία της Ελλάδας.
Χρυσοποίκιλτον και Αδαμαντοκόλλητον Σπαθί

Η Μαντώ Μαυρογένους είχε στην κατοχή της από
οικογενειακή κληρονομιά ένα πολύτιμο σπαθί.
Λένε πως το σπαθί αυτό ήταν απ' τα χρόνια του Κωνσταντίνου του Μεγάλου.
Άλλοι λένε πάλι πως η Μεγάλη Αικατερίνη το είχε χαρίσει στον πατέρα της Μαντώς.
Ήταν "Χρυσοποίκιλτον και Αδαμαντοκόλλητον".
Είχε χαραγμένη την επιγραφή
"Δίκασον Κύριε τους αδικούντας με,
τους πολεμούντας με,
βασίλευε των Βασιλευόντων".
Όταν κατέβηκε στην Ελλάδα ο Καποδίστριας, η Μαντώ του χάρισε το
"πατροπαράδοτον μου και πολυτιμότατον δια την αρχαιοτητά του σπαθίον",
όπως γράφει και η ίδια.
Ο Κυβερνήτης την ευχαρίστησε για το ιστορικό αυτό δώρο,
"σπάθην οπλίσασαν την χεριά γενναίου τίνος προμάχου του Σταυρού".
Στον τιμητικό αποχαιρετιστήριο χορό, που δώσανε στο σπίτι του Αλεξάνδρου Κοντοσταύλου στην Αίγινα, για χάρη του στρατάρχη Μαιζών που θα έφευγε από την Ελλάδα, ο Καποδίστριας πρόσφερε το ιστορικό αυτό σπαθί στον Μαιζών,
"ως τεκμήριον της προς αυτό ευγνωμοσύνης του ΄Εθνους".
5 Απρ 2021, 12:54 μ.μ.
ΑΜ.2162Ο Αθανάσιος Διάκος (Αθανάσιος Διάκος Φωκίδας ή Αρτοτίνα Φωκίδας, 1788 - Λαμία, 24 Απριλίου 1821) ήταν ένας από τους Έλληνες πρωταγωνιστές ήρωες - οπλαρχηγούς του πρώτου έτους της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, ο οποίος έδρασε στη Στερεά Ελλάδα. Σύμφωνα με μια εκδοχή, το πραγματικό του όνομα ήταν Αθανάσιος Γραμματικός ή κατά άλλους Αθανάσιος Μασσαβέτας. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1818 και το 1820 έγινε αρματολός στη Λιβαδειά. Τον Απρίλιο του 1821 σε συνεργασία με άλλους οπλαρχηγούς κατέλαβε το φρούριο της Λιβαδειάς και χρησιμοποιώντας το ως ορμητήριο, έδωσε πολλές νικηφόρες μάχες. Κατέλαβε τη γέφυρα της Αλαμάνας και στις 23 Απριλίου 1821 έδωσε μάχη με τα στρατεύματα του Ομέρ Βρυώνη. Στη μάχη αυτή συνελήφθη και αφού μεταφέρθηκε στη Λαμία δολοφονήθηκε με ανασκολοπισμό (λογοτεχνικά αναφέρεται ότι "σουβλίστηκε") από τους Τούρκους στις 24 Απριλίου 1821.
5 Απρ 2021, 12:49 μ.μ.
2046 Ο Νικήτας Σταματελόπουλος, γνωστότερος ως Νικηταράς (Μεγάλη Αναστάσοβα (σημ. Νέδουσα Μεσσηνίας), 1781 - Πειραιάς, 25 Σεπτεμβρίου 1849), ήταν Έλληνας οπλαρχηγός και ηγετική μορφή της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Έμεινε γνωστός και μέσα από το ψευδώνυμό του, ως ο Τουρκοφάγος. 2046
5 Απρ 2021, 12:49 μ.μ.
ΑΜ:2050 ο αγαπημένος μου ήρωας του 1821 είναι ο Αλέξανδρος Υψηλάντης. Πολλοί τον έχουν χαρακτηριστεί ως ενθουσιώδη και ονειροπόλο. Είχε βάλει μεγάλο σκόπο στη ζωή του την απελευθέρωση του Ελληνικού Έθνους, σε σημείο που τη χαρακτήρισε ως υπόθεση του Χριστιανισμού και του ανθρωπισμού γενικότερα.
5 Απρ 2021, 12:31 μ.μ.
5 Απρ 2021, 12:26 μ.μ.